MJwDZR. Rozdział VIII

Rozdział 8

Kaperia.

            Nasi bohaterowie byli przerażeni tym, co ujrzeli na Wzgórzu Kaszalotów. Co prawda, mniej więcej tak Arnold wyobrażał sobie tajemne spotkania kapusiów, z tym że w jego wyobrażeniach było mniej krzyków, płaczów, żołnierzy i ciężarówek.

            - Chyba ich gdzieś wywożą. – Rzekł Ralf.

            - Ale dlaczego? – Spytał przerażony Arnold i rozpłakał się przesmutnie. – A jeśli mama też tam jest?!

            - A skąd ja mam to wiedzieć?!

            - Ale.. mama.. – zachlipał Jeżyk.

            - Zamknij się, grubasie, bo nas usłyszą! – uciszył go ostro Żółw.

            - Juuuuż, juuuuuuuuż… - Pocieszał Arnolda Bucz głaszcząc go przy tym czułkiem po głowie, lecz i to nie powstrzymało go przed wydaniem z siebie rozdzierającego krzyku rozpaczy:

„JEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEŚĆ!!!!!!!!!”

            - SZCZYM RYJ, TY..! – zaczął Ralf, ale nieznajomy głos krzyknął na nich.

„Stójcie, psy, bo będę strielał!”

Nagle nasi bohaterowie stanęli oczy w oko z mierzącym do nich z karabinu żołnierzem.

            - Panowie, zajebiście się z wami podróżuje, jak matkę kocham.. – Rzekł z nutą irytacji Ralf, łypiąc spod czapki na żołnierza.

            - Proszę do nas nie strzelać, panie żołnierzu, my tylko, ee.. Zbieramy malinki z tych krzaczków, o! – Powiedział Arnold i pokazał owoc zerwany z krzaka.

            - To szyszka, debilu.. Szyszka z pieprzonego radzieckiego krzaka z szyszkami. – Wyraził spostrzeżenie Ralf. Nagle żołnierz opuścił w pośpiechu broń i pospiesznie salutując, krzyknął:

            - Bardzo pana przepraszam, towarzyszu Marszałku!

Potrwało to chwilę, zanim nasi bohaterowie zorientowali się, że żołnierz zwraca się do Ralfa, którego pomylił z powalonym marszałkiem Achromojewem! Rzecz jasna, Ralf szybko to wykorzystał.

            - JA CI DAM MARSZAŁKA PSEM NAZYWAĆ, SEPARATYSTYCZNY CHAMIE! ZGŁOSZĘ TO DO DOWÓDCY!!!

            - Ale pan towarzysz Marszałek jest dowódcą, panie towarzyszu Marszałku! – odezwał się pospiesznie żołnierz.

            - … I JESZCZE PYSKUJE, JEBANY! – dodał Ralf, po czym zwrócił się znów do tego biedaka. – W takim razie sprawdzę twoją wiedzę. Po co wywozimy tych kapusi, żołnierzu?

            - Z rozkazu Towarzysza Stalina zebraliśmy wszystkich kapusiów z całej Rosji, by ich aresztować i wywieźć na Kaperię, by zrobić miejsce na nowych kapusiów! – rzekł ten z dumą.

            - Ale.. Co to jest Kaperia? – Spytał przerażony Arnold.

            - SŁYSZELIŚCIE, ŻOŁNIERZU?! CO TO KAPERIA?! – wrzasnął Ralf.

            - Towarzysz Stalin zapragnął mieć widok z okna na Syberię, z widokiem na pracujących więźniów, dlatego rozkazał usypać nową Syberię dla kapusiów na placu Czerwonym, Towarzyszu Marszałku!

            - Czy była wśród nich taka pani jeż w różowym fartuchu, co wyglądała jak kapuś? – Spytał nieśmiało nasz mały jeżyk.

            - Da. – odparł tamten.

            - Ooo… jej… - Rzekł grobowym basem Bucz, a Arnold zaczął płakać.