MJwDZR. Rozdział IV

Rozdział 4

Brudna robota.

            Arnold bardzo szybko pożałował, że nie posłuchał Pani z Kiosku. Z powodu bardzo wolnego tempa jakie narzucił im Ralf, otwarty na wszystko umysł Arnolda szybko przestawił się na sposób myślenia i refleks żółwia. Dlatego nasz bohater nie zdążył zareagować, gdy na jego drodze pojawiła się przeszkoda. Tym samym wdepnął, a właściwie (biorąc pod uwagę jego nieduży wzrost) zanurzył się po uszy w psiej kupie.

- Nie no zajebiście, młody. – odezwał się brzydko Ralf. – w końcu pachniesz tak jak wyglądasz, świniaku. – dokończył brzydko Ralf.

- Dlaczego jesteś dla mnie taki niedobry? To mnie boli! – zapytał smutno Arnold.

- Już ci mówiłem, my kanarki nie zadajemy się z takimi prymitywami jak wy. Dla mnie jesteś tylko mięsem, i do tego wyjątkowo tłustym.

Arnolda zdenerwowało niekulturalne zachowanie Ralfa, więc ten ze złości spytał go:

- Skoro z ciebie taki kanarek, to dlaczego nie latasz?

W momencie, po pytaniu zadanym przez Arnolda, Ralf stanął jak słup soli, po czym nastała długa cisza. Po dłuższej chwili Ralf odparł:

- Jaki kanarek..? Ja jestem dzięcioł, a my dzięcioły nie lubimy jeży!

Arnold nie wiedział już o czym myśleć, dlatego pomyślał sobie, że nie może pokazać się mamie w takim stanie. Jeszcze zniekocha go i nie da mu jeść.

- Muszę się umyć i to natychmiast! – powiedział zdenerwowany.

- W porządku, zaprowadzę cię do najbliższej łaźni. W końcu nie mogę się pokazywać z takim smrodem wśród innych dzięciołów. – westchnął Ralf.

I tak nasi bohaterowie wyruszyli w drogę, w której towarzyszyły im odgłosy dezaprobaty, szepty obgadywania i wytykające palce przechodniów, którym najwyraźniej nie przypadł do gustu zapach Arnolda. Mimo że to był dopiero początek podróży, jeżyk czuł już, że to będzie najgorszy dzień w jego życiu.

Nasi bohaterowie dotarli do parku, w którym o dziwo znajdowała się wysoka złota umywalka, lecz zanim zdążyli zmartwić się tym, jak z niej skorzystać, przed nimi wyrósł z ziemi ogromny ślimak, który wyjątkowo niskim basem rzekł:

„Śmiałku, coś w kupie swe czoło zamoczył,
przychodząc pod ten zlew wieści żeś przeoczył:
żeby umyć zadek i odnaleźć mamę
musisz w lesie znaleźć mą Ślimaczą Damę!”

… po czym zaczął wirować czułkami.

- Ale jak to mo… - nie zdążył powiedzieć Arnold, gdyż po chwili zniknął w kłębach różowego dymu.

- Dobrze mu tak! – rzekł z triumfem Ralf.

- Ty też lecisz, żółwiu. – odparł ślimak.

- JA CI DAM KURWA ŻUŁWIA TY…! – i po chwili także Ralf wyparował.

Co teraz czeka naszych małych bohaterów w tym nieznanym świecie?